การสร้างกล่องเลี้ยงผึ้งโพรงสำหรับมือใหม่

 การสร้างกล่องเลี้ยงผึ้งโพรงสำหรับมือใหม่ 🐝🏡

การเลี้ยงผึ้งโพรงให้ได้มาตรฐาน เริ่มต้นที่ "บ้าน" หรือ "กล่องเลี้ยง" ที่ดี ซึ่งมีรายละเอียดปลีกย่อยที่ควรรู้ ดังนี้

1. ชนิดของไม้:

• ไม้เนื้อแข็ง: เช่น ไม้แดง ไม้ประดู่ ไม้เต็ง แข็งแรง ทนทาน แต่มีน้ำหนักมาก ราคาสูง
• ไม้เนื้ออ่อน: เช่น ไม้สน น้ำเบา ราคาถูก แต่ความทนทานน้อยกว่า
• ไม้อัด: ราคาถูก น้ำเบา แต่ความทนทานน้อย ควรเลือกชนิดทนน้ำ ทนแดด

2. ขนาดของกล่อง:

• ขนาดมาตรฐาน: (หน่วยเป็นเซนติเมตร) ความกว้าง: 30 ซม. ความยาว: 45 ซม. ความสูง: 25 ซม. (อาจปรับได้ตามความเหมาะสมของสายพันธุ์ผึ้ง)
• จำนวนชั้น: เริ่มต้น 2 ชั้น ชั้นล่าง: สำหรับผึ้งทำรัง ชั้นบน: สำหรับเก็บน้ำผึ้ง

3. องค์ประกอบของกล่อง:

• พื้นกล่อง: ทำจากไม้แผ่นเรียบ ยื่นออกมาด้านหน้า 2-3 ซม. เป็นฐานสำหรับผึ้งลงจอด
• ฝาครอบ: ทำจากไม้ มีรูระบายอากาศ ปิดมิดชิด กันแดด กันฝน
• คอน: ทำจากไม้ มีขนาดพอดีกับความกว้างของกล่อง เจาะรูร้อยลวด ติดแผ่นรังเทียม
• ช่องเข้า-ออก: ขนาด กว้าง 1 ซม. สูง 10 ซม. ติดตั้งด้านหน้าของกล่อง ควบคุมขนาดด้วยแผ่นไม้ปิด-เปิดได้
• ขาตั้ง: ยกสูงจากพื้น 20-30 ซม. เพื่อป้องกันศัตรูพืช และความชื้น

4. การประกอบกล่อง:

• ประกอบด้วยตะปูเกลียว: แข็งแรง ทนทาน
• ยาแนวรอยต่อ: ป้องกันน้ำ
• ทาสีภายนอก: สีอ่อน เช่น สีขาว สีฟ้า ช่วยสะท้อนแสงแดด

5. เคล็ดลับเพิ่มเติม:

• ศึกษาสายพันธุ์ผึ้งโพรง: เพื่อเลือกขนาดกล่องให้เหมาะสม
• เลือกทำเลตั้งกล่อง: ที่ร่มรื่น มีแหล่งอาหาร ใกล้แหล่งน้ำสะอาด
• ดูแลรักษากล่อง: ทำความสะอาด ตรวจเช็คสภาพเป็นประจำ
• ศึกษาเทคนิคการเลี้ยงผึ้ง: จากผู้เชี่ยวชาญ หรือแหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือ

การสร้างกล่องเลี้ยงผึ้งโพรงเอง ช่วยประหยัดต้นทุน แต่ต้องอาศัยความรู้ ความละเอียดรอบคอบ หากไม่มั่นใจสามารถซื้อกล่องสำเร็จรูปได้
เริ่มต้นเลี้ยงผึ้งโพรงด้วยความรู้ที่ถูกต้อง จะนำพาความสำเร็จมาสู่คุณอย่างแน่นอน!

.

.

สิ่งที่ต้องพิจารณาเมื่อออกแบบกล่องเลี้ยงผึ้งโพรง

 สิ่งที่ต้องพิจารณาเมื่อออกแบบกล่องเลี้ยงผึ้งโพรง:

1. ขนาดและรูปทรง:

ขนาด: ควรมีขนาดใหญ่พอที่ผึ้งจะสร้างรังได้อย่างสบาย แต่ไม่ใหญ่เกินไปจนควบคุมดูแลยาก ขนาดที่นิยมคือ 10-20 ลิตร

รูปทรง: สามารถเป็นทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้า หรือทรงกระบอกได้ รูปทรงอาจส่งผลต่อการไหลเวียนของอากาศภายในกล่อง

.

2. วัสดุ:

ไม้: เป็นวัสดุที่นิยม เนื่องจากมีความทนทานและเป็นฉนวนความร้อน ไม้ที่เหมาะสม เช่น ไม้สน ไม้ซีดาร์

วัสดุอื่นๆ: เช่น โฟม พลาสติก แต่ต้องมั่นใจว่าปลอดภัยต่อผึ้งและไม่เป็นพิษ

.

3. องค์ประกอบที่สำคัญ:

ช่องเข้า-ออก: ควรมีขนาดเล็กและสามารถปิดได้ เพื่อป้องกันศัตรูพืช

ฝาเปิด-ปิด: ง่ายต่อการตรวจสอบรังและเก็บเกี่ยวน้ำผึ้ง

ฐานรอง: สำหรับรองรับรังผึ้ง

โครงสร้างภายใน: อาจมีการติดตั้งแผ่นไม้ หรือวัสดุอื่นๆ เพื่อให้ผึ้งเกาะสร้างรังได้ง่ายขึ้น

.

4. การระบายอากาศ:

กล่องควรมีรูระบายอากาศที่เพียงพอ เพื่อป้องกันความร้อนสะสมภายใน

รูระบายอากาศควรมีขนาดเล็กพอที่จะป้องกันศัตรูพืชได้

.

5. ความทนทานและการบำรุงรักษา:

วัสดุและการออกแบบควรมีความทนทานต่อสภาพอากาศ

ควรออกแบบให้ทำความสะอาดและบำรุงรักษาง่าย

.

ตัวอย่างแบบรังผึ้งโพรง:

.

รังผึ้งโพรงแบบ Top-Bar: เป็นแบบที่เรียบง่ายและได้รับความนิยม

รังผึ้งโพรงแบบ Warre: เป็นแบบที่เลียนแบบรังผึ้งในธรรมชาติ

รังผึ้งโพรงแบบ Flow Hive: เป็นแบบที่ทันสมัย ช่วยให้เก็บเกี่ยวน้ำผึ้งได้ง่าย

.

คำแนะนำเพิ่มเติม:

ศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับการเลี้ยงผึ้งโพรงและชนิดของผึ้งที่คุณต้องการเลี้ยง

ปรึกษากับผู้เลี้ยงผึ้งที่มีประสบการณ์

เลือกแบบรังผึ้งโพรงที่เหมาะสมกับความต้องการและทรัพยากรของคุณ

.

หมายเหตุ: ข้อมูลนี้เป็นเพียงแนวทางเบื้องต้น โปรดศึกษาข้อมูลเพิ่มเติมและขอคำแนะนำจากผู้เชี่ยวชาญก่อนลงมือทำ

การล่อผึ้งโพรงจากธรรมชาติ

 การล่อผึ้งโพรงจากธรรมชาติมาเลี้ยงในกล่องเป็นเรื่องที่ต้องใช้เทคนิคและความอดทน ผึ้งโพรงมีพฤติกรรมต่างจากผึ้งเลี้ยงทั่วไป

.

ดังนั้นการบังคับให้เข้าไปอยู่ในกล่องที่เราเตรียมไว้จึงเป็นเรื่องที่ค่อนข้างยาก แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ ลองดูเทคนิคต่างๆ เหล่านี้ครับ

.

1. การเตรียมกล่องล่อผึ้ง

-เลือกกล่องที่เหมาะสม: ควรเป็นกล่องไม้ที่มีขนาดประมาณ 10-20 ลิตร มีรูเข้าออกขนาดเล็กเพียง 1 รู และสามารถกันน้ำได้ดี

-ทำความสะอาด: ทำความสะอาดกล่องให้สะอาด ปราศจากกลิ่นแปลกปลอม อาจรมควันด้วยขี้ผึ้ง หรือสมุนไพรที่ผึ้งชอบ

-ใส่รวงผึ้งเก่า: หารวงผึ้งเก่า หรือขี้ผึ้งที่ใช้ล่อผึ้งโดยเฉพาะ มาใส่ไว้ในกล่อง ประมาณ 2-3 แผ่น

-ใช้น้ำยาล่อผึ้ง: หาน้ำยาสำหรับล่อผึ้งมาทาบริเวณทางเข้า หรือภายในกล่อง

.

2. การหาตำแหน่งวางกล่อง

-บริเวณที่มีผึ้งโพรงชุกชุม: สถานที่ที่มีต้นไม้ใหญ่ ซอกหิน โพรงดิน ที่มีผึ้งโพรงอาศัยอยู่

-ร่มรื่นและเงียบสงบ: ควรเป็นที่ร่มรื่น ไม่โดนแดดจัด และไม่ค่อยมีคนพลุกพล่าน

-ใกล้แหล่งอาหาร: ใกล้แหล่งน้ำ แหล่งอาหารของผึ้ง เช่น ต้นไม้ดอกไม้

.

3. เทคนิคเพิ่มเติม

-ติดตั้งรังล่อ: สร้างรังล่อแบบง่ายๆ จากวัสดุธรรมชาติ เช่น ไม้ไผ่ กาบมะพร้าว วางไว้ใกล้ๆ กล่อง

.

-ย้ายรังผึ้งโพรง: หากเจอรังผึ้งโพรงขนาดเล็ก สามารถตัดย้ายส่วนของรัง มาใส่ไว้ในกล่องล่อได้

.

-ความอดทนและการสังเกต: การล่อผึ้งโพรงต้องใช้เวลา หมั่นสังเกตว่ามีผึ้งเข้ามาสำรวจกล่องหรือไม่ และปรับเปลี่ยนวิธีการตามความเหมาะสม

.

ข้อควรระวัง:

การใช้สารเคมี: ควรหลีกเลี่ยงการใช้สารเคมี หรือยาฆ่าแมลงบริเวณที่วางกล่อง

ความปลอดภัย: ควรสวมใส่ชุดป้องกันผึ้งที่เหมาะสมทุกครั้งที่เข้าใกล้กล่องล่อ

หมายเหตุ: การล่อผึ้งโพรงมีโอกาสสำเร็จไม่แน่นอน ขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายอย่าง

ะเดือนที่เหมาะสมที่สุดในการตั้งกล่องล่อผึ้ง

 ช่วงเวลาและเดือนที่เหมาะสมที่สุดในการตั้งกล่องล่อผึ้งในประเทศไทยคือ:

ช่วงต้นฤดูร้อน (มีนาคม - พฤษภาคม):

.

เป็นช่วงที่ดอกไม้บานสะพรั่ง มีแหล่งอาหารอุดมสมบูรณ์ ผึ้งมีโอกาสพบเห็นกล่องล่อและเข้ามาสร้างรังมากที่สุด

.

อากาศอบอุ่น แดดจัด ช่วยในการควบคุมความชื้นภายในกล่อง

ผึ้งมีเวลาในการสะสมอาหารและขยายพันธุ์ก่อนเข้าสู่ฤดูฝน

.

ช่วงปลายฤดูฝน (กันยายน - ตุลาคม):

ถือเป็นช่วงที่พอใช้ได้ แม้จะมีดอกไม้น้อยกว่าฤดูร้อน แต่ก็ยังมีพืชบางชนิดออกดอก

ผึ้งอาจหาแหล่งที่อยู่ใหม่หลังจากฝนตกหนัก

มีเวลาเตรียมรังก่อนเข้าสู่ฤดูหนาว

.

ข้อควรเลี่ยง:

ฤดูฝน (มิถุนายน - สิงหาคม): ฝนตกชุก ทำให้ผึ้งออกหาอาหารได้น้อยลง และความชื้นอาจส่งผลต่อรังผึ้ง

.

ฤดูหนาว (พฤศจิกายน - กุมภาพันธ์): อากาศหนาวเย็น ผึ้งจะไม่ค่อยออกหาอาหารและไม่สร้างรังใหม่

.

ปัจจัยอื่นๆ ที่ควรพิจารณา:

.

ชนิดของผึ้ง: ผึ้งแต่ละชนิดมีพฤติกรรมและช่วงเวลาสร้างรังที่แตกต่างกัน ควรศึกษาข้อมูลของผึ้งในท้องถิ่น

สภาพอากาศ: ตรวจสอบสภาพอากาศในแต่ละปี อาจมีการเปลี่ยนแปลงบ้าง

แหล่งอาหาร: เลือกสถานที่ตั้งกล่องล่อที่มีแหล่งอาหารของผึ้งอยู่ใกล้เคียง

.

หมายเหตุ:

ข้อมูลนี้เป็นเพียงแนวทางเบื้องต้น ควรศึกษาข้อมูลเพิ่มเติมและปรึกษากับผู้เลี้ยงผึ้งในพื้นที่

การเลี้ยงผึ้งให้ประสบความสำเร็จต้องอาศัยปัจจัยหลายอย่าง รวมถึงประสบการณ์ การดูแลเอาใจใส่

การใช้สารล่อผึ้ง อย่างถูกต้องและปลอดภัย

 การใช้สารล่อผึ้ง อย่างถูกต้องและปลอดภัย มีดังนี้:

.

1. เลือกสารล่อผึ้งที่เหมาะสม:

.

-ชนิดของผึ้ง: สารล่อผึ้งแต่ละชนิดออกแบบมาเพื่อดึงดูดผึ้งเฉพาะชนิด ตรวจสอบให้แน่ใจว่าสารล่อที่เลือกเหมาะสมกับชนิดของผึ้งที่ต้องการ

.

-รูปแบบของสารล่อ: สารล่อมีหลายรูปแบบ เช่น แผ่นชุบน้ำยา แคปซูล หรือแบบน้ำยา เลือกใช้ตามความสะดวกและคำแนะนำบนผลิตภัณฑ์

.

-แหล่งที่มา: เลือกซื้อสารล่อผึ้งจากแหล่งที่เชื่อถือได้ เพื่อให้แน่ใจว่าได้ผลิตภัณฑ์ที่มีคุณภาพและปลอดภัย

.

2. ใช้ในปริมาณที่เหมาะสม:

การใช้สารล่อมากเกินไป อาจไม่ได้ผลดีขึ้น และอาจเป็นอันตรายต่อผึ้งได้

ปฏิบัติตามคำแนะนำในการใช้ และปริมาณที่ระบุไว้บนฉลากผลิตภัณฑ์อย่างเคร่งครัด

.

3. วิธีการใช้:

-ติดตั้งในตำแหน่งที่เหมาะสม: โดยทั่วไปจะติดตั้งบริเวณทางเข้าของรัง หรือภายในกล่องล่อ ตรวจสอบคำแนะนำบนผลิตภัณฑ์

-เปลี่ยนสารล่อตามกำหนด: สารล่อผึ้งมีอายุการใช้งานจำกัด ควรเปลี่ยนใหม่ตามระยะเวลาที่กำหนด เพื่อประสิทธิภาพสูงสุด

-หลีกเลี่ยงการปนเปื้อน: อย่าให้สารล่อผึ้งปนเปื้อนกับสารเคมีอื่นๆ เช่น ยาฆ่าแมลง หรือสารทำความสะอาด

.

4. ข้อควรระวัง:

-สวมถุงมือ: ควรสวมถุงมือทุกครั้งเมื่อสัมผัสสารล่อผึ้ง เพื่อหลีกเลี่ยงการปนเปื้อน

-ล้างมือให้สะอาด: ล้างมือให้สะอาดด้วยสบู่และน้ำ หลังจากสัมผัสสารล่อผึ้ง

เก็บให้พ้นมือเด็กและสัตว์เลี้ยง: เก็บสารล่อผึ้งไว้ในที่ปลอดภัย พ้นมือเด็กและสัตว์เลี้ยง

-

-อ่านฉลากคำเตือน: อ่านฉลากคำเตือนและข้อควรระวังบนผลิตภัณฑ์อย่างละเอียดก่อนการใช้งาน

.

หมายเหตุ: การใช้สารล่อผึ้งเป็นเพียงปัจจัยหนึ่งที่ช่วยดึงดูดผึ้ง การเตรียมกล่องล่อที่เหมาะสม และการเลือกสถานที่ตั้งกล่องล่อยังคงเป็นปัจจัยสำคัญ

วางกล่องล่อผึ้งแล้วผึ้งไม่เข้ามาเลย

 ถ้าคุณวางกล่องล่อผึ้งแล้วผึ้งไม่เข้ามาเลย หรือเข้ามาสำรวจแล้วไม่ยอมสร้างรัง อย่าเพิ่งท้อใจครับ ลองตรวจสอบและปรับปรุงสิ่งต่างๆ เหล่านี้ดูก่อน

.

1. ตรวจสอบกล่องล่อ:

-กลิ่น: ผึ้งไวต่อกลิ่นมาก กล่องอาจมีกลิ่นแปลกปลอมที่ไม่พึงประสงค์ ลองทำความสะอาดด้วยน้ำร้อน และตากแดดให้แห้งสนิท

.

ขนาดและรูปทรง: กล่องอาจมีขนาดเล็กหรือใหญ่เกินไปสำหรับผึ้งในพื้นที่ ลองปรับเปลี่ยนขนาด หรือรูปทรงดูครับ

.

ทางเข้า-ออก: ตรวจสอบว่าทางเข้า-ออกมีขนาดเล็กพอที่จะป้องกันศัตรู แต่ไม่เล็กเกินไปจนผึ้งเข้าออกยาก

.

2. ย้ายตำแหน่งกล่องล่อ:

แสงแดด: กล่องอาจได้รับแสงแดดจัดเกินไป ลองย้ายไปอยู่ในที่ร่มรื่น ใต้ต้นไม้ใหญ่ หรือบริเวณที่แดดส่องถึงแค่บางส่วนของวัน

.

ทิศทางลม: ลมแรงอาจรบกวนผึ้งได้ ลองย้ายไปอยู่ในตำแหน่งที่ลมพัดผ่านน้อย

.

แหล่งน้ำและอาหาร: กล่องล่อควรตั้งอยู่ใกล้แหล่งน้ำสะอาด และแหล่งอาหารของผึ้ง เช่น ต้นไม้ดอกไม้ พืชผลทางการเกษตร

.

3. ปรับปรุงสิ่งดึงดูด:

รวงผึ้งเก่า: เพิ่มปริมาณรวงผึ้งเก่า หรือขี้ผึ้งบริสุทธิ์ เพื่อสร้างกลิ่นที่ดึงดูดผึ้งมากขึ้น

.

สารล่อผึ้ง: ทดลองใช้สารล่อผึ้ง (pheromone ) โดยเลือกชนิดที่เหมาะสมกับผึ้งในพื้นที่

.

น้ำหวานล่อ: ผสมน้ำหวานเข้มข้น 1:1 กับน้ำสะอาด ใส่ภาชนะเล็กๆ วางไว้ใกล้ๆ กล่องล่อ แต่อย่าวางใกล้เกินไป เพื่อไม่ให้มดมาตอม

.

4. ความอดทนและการสังเกต:

ผึ้งอาจใช้เวลาในการสำรวจและตัดสินใจเข้ามาสร้างรัง ควรหมั่นสังเกตพฤติกรรมของผึ้ง และปรับเปลี่ยนวิธีการตามความเหมาะสม

.

อย่าท้อแท้ ลองผิดลองถูกไปเรื่อยๆ จนกว่าจะเจอวิธีที่เหมาะสมที่สุด

กล่องเลี้ยงผึ้งที่ได้รับความนิยมและเหมาะกับการเลี้ยงผึ้งโพรง

 ในประเทศไทย มีกล่องเลี้ยงผึ้งที่ได้รับความนิยมและเหมาะกับการเลี้ยงผึ้งโพรงอยู่ 2 แบบหลักๆ คือ:

.

1. กล่องเลี้ยงผึ้งโพรงแบบ Top-Bar Hive:

ลักษณะ: เป็นกล่องไม้รูปทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้า มีลักษณะเปิดด้านบน โดยมีแผ่นไม้เรียงเป็นแถววางปิดไว้ ผึ้งจะสร้างรวงผึ้งห้อยลงมาจากแผ่นไม้เหล่านี้

.

ข้อดี:

เลียนแบบรังผึ้งในธรรมชาติ ผึ้งสร้างรังได้อย่างอิสระ

ตรวจสอบรังและเก็บเกี่ยวน้ำผึ้งได้ง่าย โดยไม่รบกวนรังมากนัก

ราคาไม่แพง สามารถประดิษฐ์เองได้

.

ข้อจำกัด:

รวงผึ้งที่สร้างอาจไม่แข็งแรงเท่าแบบอื่น ต้องระมัดระวังในการเคลื่อนย้าย

ผลิตน้ำผึ้งได้น้อยกว่าแบบ Langstroth Hive

.

2. กล่องเลี้ยงผึ้งโพรงแบบ Warre Hive:

ลักษณะ: เป็นกล่องไม้รูปทรงสี่เหลี่ยม ซ้อนกันเป็นชั้นๆ คล้ายกับโพรงไม้ตามธรรมชาติ มีช่องว่างด้านบนสำหรับให้ผึ้งเข้าออก

.

ข้อดี:

เลียนแบบรังผึ้งในธรรมชาติ ช่วยให้ผึ้งควบคุมอุณหภูมิและความชื้นภายในรังได้ดี

ไม่รบกวนผึ้งมากนัก เนื่องจากไม่ต้องตรวจสอบรังบ่อย

ราคาไม่แพง สามารถประดิษฐ์เองได้

.

ข้อจำกัด:

ตรวจสอบรังและเก็บเกี่ยวน้ำผึ้งได้ยากกว่าแบบอื่น

ผลิตน้ำผึ้งได้น้อยกว่าแบบ Langstroth Hive

.

.--

การเลือกกล่องเลี้ยงผึ้งแบบไหนขึ้นอยู่กับ:

-ความสะดวกในการดูแล: ถ้าต้องการตรวจสอบรังบ่อยๆ เลือกแบบ Top-Bar Hive

-ปริมาณน้ำผึ้ง: ถ้าต้องการเก็บน้ำผึ้งปริมาณมาก แบบ Langstroth Hive อาจเหมาะสมกว่า

-งบประมาณ: แบบ Top-Bar Hive และ Warre Hive ราคาไม่แพง สามารถประดิษฐ์เองได้

.

หมายเหตุ: แบบ Langstroth Hive เป็นแบบที่นิยมใช้เลี้ยงผึ้งพันธุ์ เพื่อการค้า แต่ก็สามารถประยุกต์ใช้เลี้ยงผึ้งโพรงได้

การนำยางรถยนต์เก่ามาทำบ้านเลี้ยงผึ้ง มีทั้งข้อดีและข้อเสีย

 การนำยางรถยนต์เก่ามาทำบ้านเลี้ยงผึ้ง มีทั้งข้อดีและข้อเสียที่ควรพิจารณาก่อนตัดสินใจ

.

ข้อดี:

-ราคาถูกและหาได้ง่าย: ยางรถยนต์เก่าหาได้ทั่วไป อาจไม่ต้องเสียค่าใช้จ่าย หรือเสียค่าใช้จ่ายน้อยมาก

-ทนทาน: ยางรถยนต์มีความทนทานต่อสภาพอากาศ ไม่ผุพังง่าย

-กันน้ำ: คุณสมบัติการกันน้ำได้ดี ช่วยป้องกันรังผึ้งจากความชื้น

-ขึ้นรูปง่าย: สามารถตัดแต่ง ขึ้นรูป และปรับแต่งได้ง่าย

ข้อเสีย:

.

-สารเคมีตกค้าง: ยางรถยนต์อาจมีสารเคมีตกค้าง เช่น โลหะหนัก หรือสารเคมีอื่นๆ ที่เป็นอันตรายต่อผึ้งและน้ำผึ้งได้

-ควบคุมอุณหภูมิยาก: ยางรถยนต์ดูดความร้อนได้ดี อาจทำให้ภายในรังร้อนเกินไป โดยเฉพาะในช่วงฤดูร้อน

-การระบายอากาศ: ยางรถยนต์ไม่ค่อยระบายอากาศ อาจทำให้ภายในรังอับชื้น ส่งผลต่อสุขภาพของผึ้ง

-การตรวจสอบรัง: การออกแบบรังจากยางรถยนต์ อาจทำให้ตรวจสอบรังและเก็บเกี่ยวนำผึ้งได้ยาก

.

ข้อควรระวัง:

.

หากต้องการนำยางรถยนต์มาทำบ้านเลี้ยงผึ้ง ควรทำความสะอาดอย่างละเอียด โดยล้างด้วยน้ำสบู่ น้ำยาฆ่าเชื้อ และตากแดดให้แห้งสนิท เพื่อลดสารเคมีตกค้าง

.

ควรออกแบบรังให้มีช่องระบายอากาศที่เพียงพอ และเลือกตำแหน่งวางรังที่ร่มรื่น

.

อาจไม่เหมาะกับการเลี้ยงผึ้งในระยะยาว เนื่องจากข้อจำกัดเรื่องการควบคุมอุณหภูมิและความชื้น

.

สรุป:

แม้ยางรถยนต์จะมีข้อดีในเรื่องความทนทาน ราคาถูก แต่ก็มีข้อเสียที่อาจส่งผลต่อสุขภาพของผึ้งและคุณภาพน้ำผึ้งได้

.

แนะนำ:

.

เลือกใช้วัสดุที่เหมาะสมกับการเลี้ยงผึ้งมากกว่า เช่น ไม้ ซึ่งเป็นวัสดุธรรมชาติ ปลอดภัย ระบายอากาศได้ดี

ศึกษาข้อมูลและวิธีการเลี้ยงผึ้งที่ถูกต้อง เพื่อให้ได้น้ำผึ้งที่มีคุณภาพและปลอดภัยต่อผู้บริโภค

.

ศัตรูตามธรรมชาติของผึ้งโพรง

 ผึ้งโพรงก็เหมือนผึ้งชนิดอื่นๆ ที่มีศัตรูตามธรรมชาติ คอยคุกคามรังและหวังขโมยน้ำหวานที่พวกมันหวงแหน การรู้จักศัตรูของผึ้งโพรง รวมถึงวิธีป้องกันและแก้ไข จะช่วยให้คุณปกป้องรังผึ้งได้อย่างมีประสิทธิภาพ

.

1. มด:

ภัยร้ายใกล้ตัว: มดเป็นศัตรูตัวฉกาจที่พบได้บ่อย พวกมันเข้าโจมตีรัง กินน้ำผึ้ง ตัวอ่อน และรบกวนการทำงานของผึ้ง

.

การป้องกัน:

ทำความสะอาดบริเวณรอบๆ รังผึ้งให้สะอาดอยู่เสมอ

กำจัดแหล่งอาหารของมด เช่นเศษอาหาร น้ำหวาน

ใช้ขาตั้งรังที่แช่น้ำ หรือทาจาระบีรอบๆ เพื่อป้องกันมดไต่ขึ้นรัง

.

การแก้ไข:

หากพบมดจำนวนไม่มาก สามารถใช้แปรงปัดออก หรือใช้น้ำฉีดไล่

หากมดรุกรานรังอย่างหนัก อาจต้องย้ายรังไปยังตำแหน่งใหม่

.

2. ตัวต่อ แตน:

นักล่าผู้หิวโหย: ตัวต่อและแตน เป็นนักล่าที่จับผึ้งกินเป็นอาหาร พวกมันยังอาจบุกรัง เพื่อขโมยน้ำผึ้งและตัวอ่อน

.

การป้องกัน:

ปิดช่องทางเข้า-ออกของรังให้มีขนาดเล็ก ให้ผึ้งเฝ้ารังได้สะดวก

ทำกับดักตัวต่อและแตน โดยใช้ขวดน้ำ ใส่น้ำหวาน หรือเนื้อสัตว์

.

การแก้ไข:

ใช้ไม้ตี หรือตาข่ายจับตัวต่อ แตน ที่บินอยู่บริเวณรัง

.

3. ไร:

ภัยเงียบทำลายล้าง: ไร โดยเฉพาะไรวารัว เป็นปรสิตที่ดูดเลือดผึ้ง ทำให้ผึ้งอ่อนแอ ติดโรค และอาจถึงตายได้

.

การป้องกัน:

รักษาความสะอาดภายในรัง

เสริมสร้างความแข็งแรงให้ผึ้ง ด้วยการให้อาหารเสริม

.

การแก้ไข:

ใช้สมุนไพร เช่น ใบสะเดา ในการกำจัดไร

ปรึกษานักวิชาการ หรือผู้เชี่ยวชาญ เกี่ยวกับการใช้สารเคมีที่เหมาะสม

.

4. สัตว์อื่นๆ:

ผู้บุกรุกที่ไม่คาดคิด: นก หนู ตุ๊กแก จิ้งจก หรือแม้แต่มนุษย์

.

การป้องกัน:

เลือกสถานที่ตั้งรังที่ปลอดภัย

สร้างรั้ว หรือตาข่าย รอบๆ บริเวณเลี้ยงผึ้ง

.

คำแนะนำ:

หมั่นสังเกตความผิดปกติของรังผึ้ง เช่น ผึ้งลดลง มีแมลงอื่นๆ เข้าออกรัง

ศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับการเลี้ยงผึ้งโพรง และปรึกษาผู้เชี่ยวชาญ

หลีกเลี่ยงการใช้สารเคมี ยาฆ่าแมลง บริเวณใกล้เคียงรังผึ้ง

การดูแลเอาใจใส่ และหมั่นสังเกต จะช่วยให้คุณป้องกันและแก้ไขปัญหาศัตรูผึ้งได้อย่างทันท่วงที และทำให้ผึ้งโพรงของคุณแข็งแรง ผลิตน้ำผึ้งได้อย่างเต็มที่ครับ

ปัจจัยหลักในการเลือกทำเล

 ปัจจัยหลักในการเลือกทำเล:

แหล่งอาหาร:

ใกล้แหล่งน้ำหวานและเกสรดอกไม้: ควรมีต้นไม้ดอกไม้ พืชผลทางการเกษตร ที่ผึ้งชอบอยู่บริเวณใกล้เคียง ในรัศมีไม่เกิน 3 กิโลเมตร

แหล่งน้ำสะอาด: ผึ้งต้องการน้ำในการดำรงชีวิต ควรมีแหล่งน้ำสะอาด เช่น ลำธาร บ่อน้ำ อยู่ไม่ไกลจากรัง

ความปลอดภัย:

สงบ ไม่พลุกพล่าน: ควรเป็นที่เงียบสงบ ห่างจากแหล่งชุมชน โรงงาน ถนน ที่คนพลุกพล่าน

ปลอดภัยจากศัตรู: ควรอยู่ในบริเวณที่ปลอดภัยจากสัตว์ต่างๆ เช่น มด ตัวต่อ นก หนู และลมแรง

.

สภาพแวดล้อม:

ร่มเงา ไม่ร้อนเกินไป: ควรเป็นที่ร่มรื่น มีต้นไม้ใหญ่ให้ร่มเงา หลีกเลี่ยงบริเวณที่แดดส่องถึงตลอดวัน

ระบายอากาศได้ดี: ควรมีอากาศถ่ายเทสะดวก ไม่แออัด

.

ปัจจัยเพิ่มเติม:

-ทิศทาง: หันหน้ารังไปทางทิศตะวันออก หรือทิศใต้ เพื่อรับแสงแดดอ่อนๆ ในช่วงเช้า

-ระดับความสูง: ยกพื้นรังให้สูงจากพื้นดินประมาณ 50 - 100 เซนติเมตร เพื่อป้องกันความชื้น และศัตรูบางชนิด

-ความลาดเอียง: ควรตั้งรังในพื้นที่ที่ระบายน้ำได้ดี ไม่ท่วมขัง

.

สถานที่ที่เหมาะสม:

สวนผลไม้ สวนดอกไม้

ไร่นา พื้นที่เกษตร

บริเวณใกล้ป่า

บ้านที่มีพื้นที่สีเขียว

ข้อควรหลีกเลี่ยง:

บริเวณที่มีการใช้สารเคมี ยาฆ่าแมลง

พื้นที่ที่มีมลพิษ ควัน ฝุ่นละออง

บริเวณที่มีเสียงดัง

คู่มือเลี้ยงผึ้งโพรงฉบับสมบูรณ์ : สำหรับมือใหม่

คู่มือเลี้ยงผึ้งโพรงฉบับสมบูรณ์ : สำหรับมือใหม่ หวานใจ ปลอดภัย

.

คู่มือนี้รวบรวมทุกขั้นตอนการเลี้ยงผึ้งโพรง ตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงการเก็บเกี่ยวผลผลิต เหมาะสำหรับมือใหม่ที่สนใจอยากเริ่มต้นเลี้ยงผึ้งโพรงอย่างถูกวิธี ปลอดภัย และยั่งยืน

.

บทที่ 1: เตรียมตัวก่อนเป็นชาวสวนผึ้ง

เรียนรู้พื้นฐาน: ศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับผึ้งโพรง เช่น พันธุ์ผึ้ง นิสัย วงจรชีวิต การหาอาหาร และความสำคัญต่อระบบนิเวศ

หาข้อมูลเพิ่มเติม:

เข้าร่วมกลุ่มผู้เลี้ยงผึ้ง

ศึกษาจากฟาร์มเลี้ยงผึ้ง

ปรึกษานักวิชาการ หรือหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง

เตรียมอุปกรณ์:

กล่องเลี้ยงผึ้ง: Top-Bar Hive หรือ Warre Hive เหมาะกับมือใหม่

ชุดป้องกัน: หมวกตาข่าย เสื้อแขนยาว ถุงมือ

เครื่องพ่นควัน: ช่วยควบคุมผึ้ง

อุปกรณ์อื่นๆ: เหล็กงัด แปรงปัด ถังน้ำหวาน

.

บทที่ 2: เลือกทำเลทอง สร้างบ้านหลังน้อยให้ผึ้ง

.

แหล่งอาหาร: ใกล้แหล่งน้ำหวาน เกสรดอกไม้ และน้ำสะอาด ในรัศมี 3 กิโลเมตร

ความปลอดภัย: สงบ ไม่พลุกพล่าน ปลอดภัยจากศัตรู และสารเคมี

สภาพแวดล้อม: ร่มรื่น ระบายอากาศได้ดี ไม่ร้อนหรือชื้นเกินไป

การจัดวาง:

หันหน้ารังไปทางทิศตะวันออก หรือทิศใต้

ยกพื้นรังสูงจากพื้นดิน 50 - 100 ซม.

เลือกพื้นที่ระบายน้ำดี

.

บทที่ 3:

.

เชื้อเชิญผึ้งน้อย เข้าบ้านหลังใหม่

เตรียมกล่องล่อ:

ทำความสะอาดกล่องให้สะอาด ปราศจากกลิ่น

ใส่รวงผึ้งเก่า หรือขี้ผึ้งบริสุทธิ์ เพื่อสร้างกลิ่นล่อ

เลือกช่วงเวลา: ต้นฤดูร้อน (มีนาคม - พฤษภาคม) หรือปลายฤดูฝน (กันยายน - ตุลาคม)

วางกล่องล่อ: ในตำแหน่งที่เหมาะสม ตามที่กล่าวไปในบทที่ 2

สังเกตและรอคอย: ผึ้งอาจใช้เวลาในการสำรวจ และตัดสินใจเข้ามาสร้างรัง

.

บทที่ 4:

.

ดูแลเอาใจใส่ ดุจดั่งครอบครัว

การตรวจสอบรัง: ทำอย่างระมัดระวัง โดยสวมชุดป้องกัน และใช้เครื่องพ่นควัน

ให้อาหารเสริม: ในช่วงที่ดอกไม้ขาดแคลน ผสมน้ำตาลกับน้ำ ในอัตราส่วน 1:1

ควบคุมศัตรู: มด ตัวต่อ ไร เป็นต้น

ดูแลสุขภาพผึ้ง: สังเกตความผิดปกติ ปรึกษาผู้เชี่ยวชาญ หากพบโรคระบาด

.

บทที่ 5:

.

เก็บเกี่ยวน้ำผึ้ง หวานหอม จากธรรมชาติ

เลือกช่วงเวลา: เก็บเกี่ยวในช่วงที่น้ำผึ้งสุก และมีปริมาณมากพอ

เตรียมอุปกรณ์: ถังน้ำผึ้ง มีด ตะแกรงกรอง

วิธีการเก็บเกี่ยว: ตัดรวงผึ้งที่น้ำผึ้งสุกแล้ว โดยเหลือรวงผึ้งไว้บางส่วน เพื่อให้ผึ้งสร้างรังใหม่

การกรองน้ำผึ้ง: กรองน้ำผึ้งผ่านตะแกรง เพื่อแยกสิ่งสกปรกออก

บรรจุภัณฑ์: บรรจุน้ำผึ้งในภาชนะที่สะอาด ปิดผนึกให้สนิท

บทส่งท้าย: เลี้ยงผึ้งอย่างยั่งยืน คืนกำไรสู่ธรรมชาติ

เลี้ยงผึ้งอย่างถูกวิธี ไม่ใช้สารเคมี

ปลูกพืชอาหารผึ้ง

อนุรักษ์ผึ้ง และสิ่งแวดล้อม

.

คำเตือน:

ผึ้งโพรงมีเหล็กไช ควรระมัดระวังในการสัมผัส

หากถูกผึ้งต่อย ให้รีบเอาเหล็กไชออก ประคบเย็น

หากมีอาการแพ้รุนแรง รีบไปพบแพทย์

การเลี้ยงผึ้งโพรง ไม่เพียงแต่ได้น้ำผึ้ง แต่ยังช่วยอนุรักษ์ผึ้ง ซึ่งเป็นแมลงผสมเกสรที่สำคัญ หวังว่าคู่มือเล่มนี้ จะเป็นประโยชน์กับทุกท่าน และขอให้มีความสุขกับการเลี้ยงผึ้งครับ! 

การสกัดน้ำผึ้งแบบใช้ความร้อน (Heat Extraction)

 การสกัดน้ำผึ้งแบบใช้ความร้อน (Heat Extraction) ซึ่งเป็นวิธีที่ช่วยสกัดน้ำผึ้งได้รวดเร็ว และ มีประสิทธิภาพ แต่ไม่ใช่วิธีที่แนะนำสำหรับผู้เลี้ยงผึ้งรายย่อย หรือ ผู้ที่ต้องการน้ำผึ้งคุณภาพสูง

.

วิธีการทำงาน:

.

นำรวงผึ้งที่ตัดแต่งแล้ว ใส่ลงในถังสกัดที่ปิดสนิท

ปล่อยไอน้ำร้อนเข้าไปในถัง ความร้อนจะทำให้ไขผึ้งในรวงผึ้งอ่อนตัวลง

น้ำผึ้งที่อยู่ในรวงผึ้งจะละลาย และ ไหลลงสู่ก้นถัง ซึ่งมีก็อกสำหรับเปิดให้น้ำผึ้งไหลออกมา

.

ข้อดี:

รวดเร็ว และ ได้น้ำผึ้งปริมาณมาก

เหมาะกับการผลิตในระดับอุตสาหกรรม

.

ข้อเสีย:

ทำลายคุณค่าในน้ำผึ้ง: ความร้อนสูง ทำลายเอนไซม์ และ สารอาหารบางชนิดในน้ำผึ้ง

รสชาติ และ กลิ่น เปลี่ยนไป: น้ำผึ้งที่ได้อาจมีรสชาติ และ กลิ่น ต่างจากน้ำผึ้งดิบ

ต้นทุนสูง: อุปกรณ์มีราคาแพง

.

วิธีการสกัดน้ำผึ้งที่เหมาะสมกับผู้เลี้ยงรายย่อย และ รักษาคุณค่าของน้ำผึ้ง:

การสกัดแบบเย็น (Cold Extraction): ใช้แรงเหวี่ยง หรือ มือบีบ เพื่อสกัดน้ำผึ้ง โดยไม่ผ่านความร้อน

ขนาดคอนในกล่องเลี้ยงผึ้งแบบท็อปบาร์

 สำหรับขนาดคอนในกล่องเลี้ยงผึ้งแบบท็อปบาร์นั้น ขึ้นอยู่กับความกว้างของกล่องที่ใช้เป็นหลักครับ แต่โดยทั่วไปแล้ว คอนมักจะมีขนาดดังนี้

.

ความกว้าง:

35-40 มิลลิเมตร: เป็นขนาดที่นิยมใช้กันมากที่สุด เพราะผึ้งจะสร้างรวงผึ้งได้อย่างเป็นระเบียบ และไม่หนาจนเกินไป ทำให้ง่ายต่อการตรวจสอบและเก็บเกี่ยวน้ำผึ้ง

.

30-35 มิลลิเมตร: บางคนนิยมใช้ขนาดนี้เพราะเชื่อว่าจะช่วยลดการเข้าทำลายของผีเสื้อกลางคืนศัตรูผึ้ง แต่ขนาดที่แคบลงอาจทำให้ผึ้งสร้างรวงเชื่อมติดกันได้ง่ายขึ้น

.

ความยาว:

เท่ากับความกว้างของกล่อง ลบด้วย 2-3 เซนติเมตร: เช่น ถ้ากล่องกว้าง 40 เซนติเมตร คอนควรยาวประมาณ 37-38 เซนติเมตร เว้นระยะห่างไว้เล็กน้อยเพื่อให้หยิบคอนขึ้นลงได้สะดวก

.

การวางคอน:

วางตามขวาง (Perpendicular): เป็นวิธีที่นิยมมากกว่า เพราะช่วยให้ผึ้งสร้างรวงได้เป็นระเบียบ และสะดวกต่อการจัดการภายในรัง

วางตามยาว (Parallel): อาจใช้ได้ในบางกรณี แต่ผึ้งมักจะสร้างรวงติดกัน ทำให้ตรวจสอบและเก็บเกี่ยวน้ำผึ้งได้ยาก

.

ข้อควรพิจารณาเพิ่มเติม:

สายพันธุ์ของผึ้ง: ผึ้งบางสายพันธุ์อาจมีขนาดลำตัวใหญ่กว่าปกติ ควรปรับขนาดคอนให้เหมาะสม

สภาพอากาศ: ในพื้นที่ที่มีอากาศหนาว ผึ้งอาจสร้างรวงหนากว่าปกติ ควรเว้นระยะห่างระหว่างคอนให้กว้างขึ้น

.

หมายเหตุ:

การเลือกขนาดคอนที่เหมาะสม จะช่วยให้ผึ้งสร้างรวงได้อย่างเป็นระเบียบ สะดวกต่อการจัดการ และช่วยเพิ่มผลผลิตน้ำผึ้งได้

ควรศึกษาข้อมูลเพิ่มเติม และปรึกษาผู้เลี้ยงผึ้งที่มีประสบการณ์ เพื่อปรับใช้กับบริบทของตัวเอง

หนอนผีเสื้อกลางคืน (Wax moth)

 หนอนผีเสื้อกลางคืน (Wax moth)

.

เป็นศัตรูตัวฉกาจของผึ้งโพรง รวมถึงผึ้งชนิดอื่นๆ ตัวอ่อนของมันจะกัดกินไขผึ้ง เกสร และน้ำผึ้งภายในรัง ทำให้รังผึ้งเสียหาย ผึ้งอ่อนแอ และอาจถึงขั้นรังล่มสลายได้

.

วิธีป้องกันหนอนผีเสื้อกลางคืนสำหรับการเลี้ยงผึ้งโพรง:

.

1. การจัดการรังและสภาพแวดล้อม:

รักษาความสะอาด: ทำความสะอาดเศษขี้ผึ้ง ซากผึ้ง หรือสิ่งปฏิกูลบริเวณรอบๆ รังอย่างสม่ำเสมอ เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นแหล่งอาหารและวางไข่ชั้นดีของผีเสื้อกลางคืน

.

ตรวจเช็ครังสม่ำเสมอ: ตรวจสอบภายในรังผึ้งอย่างน้อยเดือนละครั้ง โดยเฉพาะในช่วงฤดูฝนหรือช่วงที่มีความชื้นสูง มองหาตัวเต็มวัย ตัวอ่อน รังไหม หรือร่องรอยของหนอนผีเสื้อ เช่น ใยสีขาวคล้ายใยแมงมุม

.

ควบคุมความชื้น: ผีเสื้อกลางคืนชอบวางไข่ในบริเวณที่มีความชื้นสูง ควรเลือกทำเลเลี้ยงผึ้งที่ไม่อับชื้น และระบายอากาศได้ดี

.

รักษาประชากรผึ้งให้แข็งแรง: ผึ้งที่แข็งแรงจะมีภูมิต้านทานและสามารถป้องกันรังจากศัตรูได้ดีกว่า ควรเลือกเลี้ยงผึ้งพันธุ์ที่แข็งแรง ให้อาหารเสริม และ ดูแลรังอย่างใกล้ชิด

.

2. การควบคุมทางกายภาพ:

.

กับดักแสงไฟ: ผีเสื้อกลางคืนมักเข้าหาแสงไฟ สามารถใช้กับดักแสงไฟล่อตัวเต็มวัย แล้วกำจัดทิ้ง

.

แผ่นกาว: วางแผ่นกาวดักแมลงบริเวณรอบๆ รัง เพื่อดักจับตัวเต็มวัย

ตะแกรงกรอง: ใช้ตะแกรงที่เล็กพอที่จะกันไม่ให้ผีเสื้อกลางคืนเข้าไปวางไข่ในรังได้

3. การควบคุมทางชีวภาพ:

.

เชื้อรา Bacillus thuringiensis: เป็นเชื้อราที่สามารถฆ่าตัวอ่อนของผีเสื้อกลางคืนได้ โดยไม่เป็นอันตรายต่อผึ้ง สามารถหาซื้อได้ตามร้านขายอุปกรณ์การเกษตร

.

4. การใช้สารเคมี:

ควรหลีกเลี่ยงการใช้สารเคมี เพราะอาจเป็นอันตรายต่อผึ้ง และ ปนเปื้อนในน้ำผึ้งได้

หากจำเป็นต้องใช้ ควรเลือกใช้สารเคมีที่ปลอดภัยต่อผึ้ง และ ปฏิบัติตามคำแนะนำอย่างเคร่งครัด

.

ข้อควรจำ:

การป้องกันดีกว่าแก้ไข หมั่นตรวจเช็ครัง และ สภาพแวดล้อมรอบๆ รังอย่างสม่ำเสมอ

ควรใช้วิธีการควบคุมแบบผสมผสาน เพื่อประสิทธิภาพที่ดีที่สุด

ศึกษาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการป้องกัน และ กำจัดหนอนผีเสื้อกลางคืน จากแหล่งข้อมูลที่เชื่อถือได้

.............................................................

เชื้อรา Bacillus thuringiensis หรือ Bt

.

เป็นจุลินทรีย์ที่พบได้ทั่วไปในดิน ใช้ควบคุมแมลงศัตรูพืชอย่างปลอดภัยและเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการควบคุมหนอนผีเสื้อกลางคืนในรังผึ้ง

.

วิธีใช้เชื้อรา Bacillus thuringiensis (Bt) สำหรับควบคุมหนอนผีเสื้อกลางคืนในรังผึ้ง:

.

1. เลือกชนิด Bt ที่เหมาะสม:

มีหลายสายพันธุ์ แต่ละสายพันธุ์มีประสิทธิภาพในการกำจัดแมลงต่างกัน ควรเลือกสายพันธุ์ที่ระบุชัดเจนว่าใช้สำหรับกำจัดหนอนผีเสื้อกลางคืน

ผลิตภัณฑ์ Bt มีจำหน่ายในรูปแบบต่างๆ เช่น ผง ผงละลายน้ำ สเปรย์ เลือกชนิดที่สะดวกต่อการใช้งาน

.

2. ผสม Bt ตามคำแนะนำ:

อ่านฉลากและทำตามคำแนะนำบนฉลากอย่างเคร่งครัด

ผสม Bt ในอัตราส่วนที่เหมาะสมกับน้ำ โดยทั่วไปจะอยู่ในช่วง 1-2 ช้อนชาต่อน้ำ 1 ลิตร

.

3. ฉีดพ่น หรือ ทา Bt ในรังผึ้ง:

ฉีดพ่น: ใช้ Bt ที่ผสมแล้วฉีดพ่นบริเวณที่คาดว่าหนอนผีเสื้อกลางคืนจะอาศัย เช่น บริเวณซอกมุม รอยแตก

ทา: ใช้แปรงทาสี ทา Bt ที่ผสมแล้วบริเวณที่ต้องการป้องกัน เช่น ขอบกล่อง ฝากล่อง

.

4. ระยะเวลาและความถี่:

ฉีดพ่น หรือ ทา Bt ซ้ำทุกๆ 7-14 วัน

หรือ ปฏิบัติตามคำแนะนำบนฉลาก

.

ข้อควรระวัง:

สวมถุงมือ และ หน้ากากอนามัย ทุกครั้ง ขณะผสม และ ฉีดพ่น Bt

ไม่ควรฉีดพ่น Bt โดนตัวผึ้ง หรือ บริเวณที่มีน้ำผึ้งโดยตรง เพราะอาจเป็นอันตรายต่อผึ้งได้

.

เก็บ Bt ไว้ในที่แห้ง และ เย็น ให้พ้นจากมือเด็ก และ สัตว์เลี้ยง

.

ข้อดีของการใช้ Bt:

.

ปลอดภัยต่อมนุษย์ สัตว์เลี้ยง และ สิ่งแวดล้อม

ไม่ทิ้งสารตกค้างที่เป็นอันตรายในน้ำผึ้ง

มีประสิทธิภาพในการควบคุมหนอนผีเสื้อกลางคืน

.

ข้อจำกัดของการใช้ Bt:

.

Bt มีผลต่อเฉพาะตัวอ่อนของหนอนผีเสื้อ ไม่มีผลต่อตัวเต็มวัย

.

Bt อาจถูกชะล้างได้ง่าย โดยเฉพาะในช่วงที่ฝนตก จำเป็นต้องฉีดพ่นซ้ำ

การใช้ Bt เป็นเพียงส่วนหนึ่งของการควบคุมหนอนผีเสื้อกลางคืน ควรใช้ร่วมกับวิธีการอื่นๆ เช่น การรักษาความสะอาด การควบคุมความชื้น และ การตรวจเช็ครังผึ้งเป็นประจำ

อาหารผึ้งโพรงที่เราทำได้เอง มีดังนี้

 อาหารผึ้งโพรงที่เราทำได้เอง มีดังนี้

( ฟีโรโมน https://shopee.co.th/product/88778671/22967759593/ )

.

1. น้ำเชื่อม:

ส่วนผสม: น้ำตาลทรายขาว 1 ส่วน : น้ำสะอาด 1 ส่วน (เช่น น้ำตาล 1 กิโลกรัม : น้ำ 1 ลิตร)

.

วิธีทำ: ต้มน้ำให้เดือด ยกลงจากเตา เติมน้ำตาลทราย คนให้ละลาย ทิ้งไว้ให้เย็นสนิทก่อนนำไปให้ผึ้งกิน

.

ข้อควรระวัง:

ใช้น้ำตาลทรายขาวเท่านั้น ห้ามใช้น้ำตาลทรายแดง น้ำตาลปี๊บ หรือน้ำผึ้ง เพราะอาจมีเชื้อโรคปนเปื้อน

ควรต้มน้ำก่อนใช้ เพื่อฆ่าเชื้อโรค

ต้องทิ้งน้ำเชื่อมให้เย็นสนิทก่อนนำไปให้ผึ้งกิน มิฉะนั้นผึ้งอาจตายได้

.

2. อาหารผึ้งแบบแห้ง:

ส่วนผสม: น้ำตาลไอซิ่ง 1 กิโลกรัม : น้ำผึ้งแท้ ¼ ถ้วยตวง

วิธีทำ: ผสมน้ำตาลไอซิ่งกับน้ำผึ้ง นวดให้เข้ากันจนเป็นเนื้อเดียวกัน ปั้นเป็นก้อนกลม วางไว้บนฝารังผึ้ง

ข้อดี: เก็บรักษาได้นาน ไม่เน่าเสียง่าย

.

ข้อควรระวัง:

ควรใช้น้ำผึ้งแท้เท่านั้น

เก็บในภาชนะปิดสนิท ป้องกันมดและแมลงรบกวน

.

3. น้ำหวานจากผลไม้:

ส่วนผสม: ผลไม้สุก เช่น กล้วย มะละกอ มะม่วงสุก

วิธีทำ: บดผลไม้สุกให้ละเอียด ผสมน้ำเล็กน้อย นำไปวางไว้ในภาชนะที่ผึ้งเข้าไปกินได้ง่าย

ข้อดี: เป็นอาหารเสริมวิตามินและแร่ธาตุให้ผึ้ง

.

ข้อควรระวัง:

ควรใช้ผลไม้สุกงอม

เปลี่ยนอาหารทุกวัน เพื่อป้องกันการหมักบูด

.

หมายเหตุ:

การให้อาหารผึ้งโพรง ควรให้ในปริมาณที่เหมาะสม ไม่มากเกินไป เพราะอาจทำให้รังผึ้งชื้น และเกิดเชื้อราได้

ควรสังเกตพฤติกรรมของผึ้ง หากพบว่าผึ้งไม่กินอาหาร หรือมีพฤติกรรมผิดปกติ ควรหยุดให้อาหาร และปรึกษาผู้เชี่ยวชาญด้านการเลี้ยงผึ้ง